9.10.07

Επτά ετών η Άνοιξη

Αγαπημένη μου,

Σιώπησα, πολύ καιρό τώρα! Δεν είχα τη δύναμη να μιλήσω, ούτε καν να κυλίσω βουερός και θυμωμένος. Θέλησα να φύγω, να πάω πού; Έμεινα και σιώπησα…

Είδα πράμματα ανείπωτα, το πυρ της κόλασης, το χέρι ανθρώπων με βλέμμα κενό, άδειο και θολό να καίνε την ψυχή τους, μαζί κι εμένα και ό,τι με κρατάει εδώ, χιλιάδες χρόνια.

Σιώπησα καλή μου, στέρεψα πια! Μήτε δάκρυα, μήτε αφρούς. Στεγνός μέχρι τα τρίσβαθα του είναι μου. Μαύρη ανατολή, φαιά δύση, αποστρέφω τη ματιά μου καθώς περνώ απ’ τη Κοιλάδα, τρέχω πιο γρήγορα από πριν να κρυφτώ στης θάλασσας τα βάθη, να ενωθώ με τα νερά σου καλή μου, με το νάμα της ψυχής σου, γιατί εγώ ψυχή δεν έχω πια! Στέρεψα…

Αγαπημένη μου,

Μόνο τα δάκρυα των κοριτσιών και οι πύρινες ματιές των αγοριών, είπα, θα με ξανακάνουν να κυλήσω ορμητικός και πάλι. Το είπα μα δεν το περίμενα. Είδα όμως και αναθάρρησα. Είδα δυο μάτια μεγάλα, μια κόρη θεσπέσια, μια νιότη ζωογόνα από ‘να τόσο δα μικράκι. Άγγελος είναι είμαι σίγουρος, το λέει τ’ όνομά της και τα ονόματα - τουλάχιστον στις μέρες μου - δεν λαθεύουν ποτέ.

Αγγελική Παπαγιάννη, σημείωσέ το καλή μου, είναι η Άνοιξη καταμεσής στο φθινόπωρο. Αγγελική – Γαβριέλλα Παπαγιάννη, ετών 7! Μαθήτρια στη δεύτερη τάξη του Δημοτικού, εκεί στο Χαλκούτσι του Ωρωπού. Εκεί που τα άψυχα μάτια, τα χέρια τα βέβηλα, οι κοντοπίθαμοι υβριστές, οι έρποντες γυμνοσαλίγκαροι, δηλητηριάζουν με το περιεχόμενο του εγκεφάλου τους τον αδελφό Ασωπό. Και μαζί του το έδαφος, το υπέδαφος, τα νερά, τα ζώα, τα πουλιά, τα δέντρα και τα φυτά. Α, και τους ανθρώπους. Ναι και τους ανθρώπους. Που δεν έχουν τώρα να πιουν και να φάνε.

Τριανταπέντε χρόνια η απύθμενη κακία των ισχυρών και άνοων όντων στάλαζε τη χολή από τα τέρατα που δημιούργησαν στην Βοιωτική κοιλάδα. Τώρα ήρθε η ώρα να πλαντάξουν στα ίδια τους τα κόπρανα. Κι εκεί, κι εδώ, και στην Εύβοια, και στην Πάρνηθα.

Καλή μου,

Δε με νοιάζει να πεθάνω, να στερέψω. Έτσι κι αλλιώς στραγγίζω κάθε μέρα, κάθε στιγμή σαν περνώ και βλέπω το φαιό χιτώνα της ανθρώπινης βλακείας. Με νοιάζει όμως η μικρή Αγγελική, που «δεν θέλει να πεθάνει…».

Έγραψε γράμμα, ανοιχτό, όπως λέει και το έστειλε να πετάξει. Να το δουν οι μακάριοι, οι ιθύνοντες να κάνουν κάτι. Και μες την πλάνη των 7 χρόνων της ψάχνει αρμοδίους και υπευθύνους. Δεν ξέρει η μικρούλα ότι η μόνη αρμόδια σήμερα είναι η ίδια και συνομήλικοι της. Και ότι μόνη ελπίδα είναι οι γραμμές που έγραψε;

Διάβασε τώρα, αγαπημένη μου κι ας ελπίσεις κι εσύ ότι «το γράμμα αυτό θα φέρει καλά αποτέλεσματα»!

ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΡΑΜΜΑ

Της Αγγελικής - Γαβριέλλας Παπαγιάννη, μαθήτριας στη Β' τάξη του Δημοτικού Σχολείου Χαλκουτσίου του Δήμου Ωρωπίων.

ΠΡΟΣ Οποιουσδήποτε αρμόδιους και υπεύθυνους Ανθρώπους.

Ελπίζω το γράμμα μου αυτό να φτάσει στα χέρια του πρωθυπουργού και των υπουργών Περιβάλλοντος - Χωροταξίας και Δημόσιων Εργων και Υγείας.

Τώρα τελευταία είμαι πολύ λυπημένη. Ακούω και βλέπω στην τηλεόραση ότι πολλοί κάτοικοι της Αττικής και Βοιωτίας υποφέρουμε γιατί το νερό που πίνουμε και πλενόμαστε είναι μολυσμένο με το καρκινογόνο εξασθενές χρώμιο, με το οποίο κάποιοι κακοί βιομήχανοι μολύνουν τα υπόγεια νερά και τον Ασωπό, όπως και τη θάλασσα και ό,τι τρώμε χωρίς να υπακούουν στους Νόμους.

Η μητέρα μου λέει ότι οι κακοί βιομήχανοι πρέπει να αλλάξουν συμπεριφορά ή να τιμωρηθούν αυστηρά.Ο πατέρας μου λέει ότι από τους πολιτικούς, σπάνια, πολύ σπάνια, γίνεται κάτι σωστό, λογικό και δίκαιο. Και είναι πολύ απογοητευμένος και λυπημένος.

Είμαι και εγώ λυπημένη γιατί δεν θέλω να αρρωστήσω από την κακία κάποιων. Ούτε θέλω να πεθάνω. Αγαπώ τη Ζωή, τη Φύση και τους Ανθρώπους.

Απορώ όμως. Πώς υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να κάνουν το κακό; Μήπως θέλουν να πλουτίζουν κάνοντας το κακό; Πώς μπορούν να φτιάχνουν τον δικό τους «παράδεισο», σκορπώντας γύρω τους τις αρρώστιες και το θάνατο; Εγώ αγαπώ τους βιομήχανους. Ακόμα και τους κακούς, γιατί πιστεύω ότι μπορούν να γίνουν καλοί και ευλογημένοι. Αρκεί να το θελήσουν.

Τους αγαπώ μάλιστα, έστω και αν αυτοί με σκοτώνουν.

Ο κ. πρωθυπουργός όμως πρέπει να πάρει τα μέτρα του και να τους δείξει το σωστό δρόμο.

Ελπίζω ότι το γράμμα μου αυτό θα φέρει καλά αποτελέσματα.

Χαλκούτσι Ωρωπού, 7-10-2007

Σας χαιρετώ
Η μικρή Αγγελική Γαβριέλλα Παπαγιάννη

Θυμάσαι Αρέθουσα, αγαπημένη μου, τί σου 'γραφα κάποτε:
«...κάθε τέτοια εποχή γίνεται η σπορά κάθε καινούργιας συγκίνησης στη ζωή μας. Κι έτσι η ελπίδα παραμένει ζωντανή.»
Να το θυμάσαι!

Σε φιλώ με Αγάπη

Αλφειός

Σημείωση: Οι φωτογραφίες του Ασωπού, της μικρής Αγγελικής και της επιστολής της, είναι από την εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", ενώ το κείμενο της επιστολής της από την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία".

2 Comments:

Anonymous Ανώνυμος said...

It is quite leading to accept for gentlemanly distress of all your ornaments pieces so that they form for the purpose a lifetime. There are diverse approaches and ways to cleansed weird types of jewels be it gold, euphonious, pearls, diamond or nonpareil stones. Outlined below are the several ways by means of which you can induce carefulness of your accessories and nurture them shiny and green always.
[url=http://blackfriday2010.spruz.com/]Black Friday 2010[/url]

11:31 π.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

A cardinal model philosophy of Outright Rank escapes too many managers: you cannot continuously upgrade interdependent systems and processes until you progressively exquisite interdependent, interpersonal relationships.
[url=http://petitelectromenager.eu/]Fers a repasser[/url]
Fers a repasser

9:02 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

eXTReMe Tracker